Patates Ve Çiçek

Çiçek gibi insanlar duygularını göstermeği severler.

İç dünyalarındaki güzelliği paylaşırlar, neşeleri zarafetleri ve renkleriyle çevrelerine ilhâm olurlar.

Görülmek onlar için bir ihtiyaç değil bir armağandır çünkü varlıklarıyla ruhlara dokunurlar.

Ancak kırılgandırlar, tıpkı bir çiçek gibi fazla rüzgârda savrulabilirler.

Yine de her defasında yeniden açmağı bir şekilde bilirler.

Patates gibi insanlar ise sessizdir ama derin.

Gösteriş peşinde değildirler çünkü değerlerini dışarıda değil içlerinde taşırlar.

Toprağın altında görünmeden büyürler, kökleri güçlüdür ve dayanıklıdırlar.

Onlar konuşmazlar ama hissettirirler, görünmezler ama yaşatırlar. Güven emek ve sadakâtle var olurlar.

Biri dışı güzelleştirir, diğeri içi doyurur.

Biri gözle görülür, diğeri kâlple hissedilir.

Ve aslında yaşam bu ikisinin dengesinde güzeldir.

Fotoğraf

Geçtiğimiz yollarda karşımıza çıkan küçük ayrıntıları fotoğraflamak hem anımızı ölümsüzleştirir hem de ruhumuza iyi gelir.

Bir karede yakaladığımız anlam yürüyüşümüzü keyifli bir yolculuğa çevirir.

Çünkü yolun kendisi kadar yolculukta fark ettiklerimiz de şifa verir.

Çünkü bazen sadece yürümek değil geçtiğimiz yolu görmek iyileştirir.

Bazen şifayı küçük bir karede bazen de bir fincan Türk Kahvemsinin içinde buluruz.

Çektiğimiz her fotoğraf bugünden geleceğe bir anı olarak saklanacak.

İster kahve olsun isterse sevdiğimiz olsun.

Bize poz vermeği sevmediklerini iddia edenler olsa bile bir Miyav Şey bile olsun.

Tek kötü tarafı kaydedilen o anın bir daha yaşanmayacak olması ve zaman geçince o resimden eksilenler olması.

Ama iyi yanı da bir olay olduğunda orada olduğunuzu hatırlamanıza ve kanıtlamanızdadır.

Size lâzım olan sadece bir adet kameradır, resim çekin ve bunları bilgisayarınızdan bir Fılaş Bellek'e kaydedin.

Gün gelir eskiyi hatırlamak isteyebilirsiniz.

Gün gelir geçmişe mazi geleceğe niyazi olur, Biz Üç Muz'dan bir tavsiye ve farkındalık okudunuz.

Bûtimar Ve Deniz

Bûtimâr Deniz'e âşık bir kuştur.

Her gün kenarına konduğu suya uzun uzun bakar ve “Bu deniz bir gün kurursa ben ne içerim?” diye endişe eder.

Bu ölçüsüz aşk Bûtimâr’ın sonu olur.

Kenarından ayrılmadığı ve içmeye kıyamadığı denizin yanı başında susuzluktan ölür.

Büyükada Prenstur İskelesi

 Büyükada semtinde yaşayanlar ve Büyükada'ya Biz Üç Muz gibi günübirlik ziyarete gelenlerce uzun zamandan beri mâlumdur ki Prenstur adlı işletmenin Kartal'a giderken ve Kartal'dan gelirken yanaştığı iskelenin binası hiçbir şekilde Büyükada'ya yakışmıyordu.

Bugün görüldü ki iskelenin binasında bir inşaat faaliyeti başlatılmış.

Artık eski derme çatma ve Kış geldiğinde saatta bir olan Mopur seferlerini bekleyen vatandaşları üşüten eskimiş binanın yerinde yakın zamandan sonra yepisyeni bir iskele binası yerini alacak.

Bizler de her Pazar gittiğimiz Büyükada dönüşünde kullanacağımız yeni iskele binasının başta Büyükada olmak üzere vatana millete hayırlı uğurlu ve bereketli olmasını Allah-u Te'âlâ'dan niyaz eyleriz.