Bizim coğrafyada bayramlar gerçek anlamda birer mutluluk vesilesiydi bir zamanlar.
Hani bayram geldiğinde dargınlar ve küskünler karşılıklı birer barış çubuğu içerler ve dumanlarını da içlerinde hissederler, yanında ise birer fincan Türk Kahvemsi olsa tadından yenmez.
Hani bayramlar geldiğinde gelişen veya gelişmeyen şartların sayesinde birbirlerinden uzakta yaşamak zorunda kalan arkadaşlar ve akrabalar birbirlerini görmeğe gelirler, gelirken yanlarında bulundukları vilâyetin meşhur birer gıdasından getirirlerse bunun da tadından yenmez.
Hani bayramlar geldiğinde öncesinde ve sonrasında esasında çalışma günü olmasına rağmen eklenen izin günlerinde yaşanmakta olan bayram hazırlıkları telâşını anlatmamıza sözler yetmez, esas bayramın olduğu günlerden önceki yaşanan hazırlık telâşının heyecanı tadından yenmez.
Hani bayramlar geldiğinde son birkaç yıldan beri uygulanan şehiriçlerindeki beleş ulaşım bayramların en sevilmeyen tarafıdır, çünkü otobüs metro tren vapor mopur beleş diye bokunu çıkartanlar da bolcanam mevcuttur, özellikle de Şehr-İstanbul'da.
Belki başka günlerde gidilemeyen yerlere bayramda gidip değişiklik yapmak güzeldir ama binilen taşıt tenha olursa tadından yenmez, çünkü bedava sirkenin baldan tatlı olduğunu atalarımız bizlere billdirmişlerdir.
İmdı bundan sonra dokuz kocaman ay boyunca resmî günler dışında uzun soluklu bayram yok, dahası dini bayramların her yıl ortalama olarak on gün geri gittiği cihetle yavaş yavaş Kışa doğru ilerlemeğe çalışıyor.
Yani eğer ömrümüz olur da gelecek yılın bayramını görürsek Deniz henüz ısınmamış olacağından ancak uzaklardan seyredebileceğiz Şehr-İstanbul'da yaşamakta olduğumuz için, çünkü İzmir Muğla Antalya Mersin gibi sıçak bir iklimde yaşamıyoruz.
Bu saydığım vilâyetlerde Yaz biraz daha erken gelir ve geç gider, bu da Allah-u Te'âlâ'nın biz Türkiye coğrafyasına bir hikmetidir çok şükür.
