Yanlış hatırlamıyorsam daha henüz dün akşam yalnızlık hakkında bir söylevde bulunmuştu ben.
Esasında yalnızlık sanıldığı kadar kötü bir şey değildir, tıpkı bir şairimizin dediği gibi yalnızlık paylaşılmaz çünkü paylaşılırsa artıkım yalnızlık olmaz.
Bazen cevaplanmayan bir telefon araması veya arandığında kapalı olan bir telefon sizleri bambaşka yerlere bile götürebilir.
İçinde yaşamakta olduğumuz Dünyanın en önemli kurallarından biri içlerimizde taşıdığımız ümitlerin beklenmedik zamanlarda kolaylıkla kırılmalarıdır.
Bizler de Üç Muz olarak karşı cinslerimizin yokluklarında kendi başlarımıza birer Türk Kahvemsi gummilenmeğe karar verdik ve Orbis Coffee'ye geldik bu akşam.
Aslında mekânda birkaç adet priz olsa tam Bilgisayarlarımıza elektrik alabileceğimiz yerlerden birisi, çünkü Kablosuz İnterneti oldukça güçlü olmak vardı.
Buranın ulaşımı da o kadar zor değil çünkü Devletimin Elektrikli Marmaray Banliyö Treni fazla uzak değil ve hemen mekânın kapusunun önünde Üst Bostancı son durakları mevcut, ancak İett'yi sorguladığımızda her hattın kalktığı durağının numarası farklı olduğu ortaya çıkıyor. Örnek olarak düz 10 numaranınki ile 10B 19D 17L 17S 129T numaraların geldiği durağın numarası da farklı ve 2 13AB numaraların geldiği durak da farklı kodlanmış. Bu işte İstanbul Elektrik Tünel Tramvay İşletmesi mi doğru yapıyor yoksa biz mi şaşırıyoruz belli değil.
Ulaşımı çok kolay olan ve önünden günde en az yüzelli adet İett ve Öho otobüsünün geçtiği ama her ne hikmetse Kadıköy'den günde sadece dört defa işleyen 10B haricinde otobüsün gelmediği bir yol burası.
Bu listeye düz 17 numarayı almadım çünkü kendisi Vukela Caddesi'ye girmiyor.
Derken koskocaman Cum'a günü sona erdi ve Home'mize doğru yollanma vaktimiz geldi tabi ama Yalnızlık Senfonilermizi kim bilir kaç gece daha sabahlara kadar dinlemeğe devam edeceğiz?
