Bir zaamnlar adam gibi adamın biri çok sevdiği bir kadına şiirler yazıyordu.
Derken bir gün kadın ansızın onu terk etti.
Adam kadının ardından şiirler yazmaya devam etti. Daha da çok yazdı.
Günün biri geldiğinde çok ama çok ünlü bir şair oldu.
Derken yıllar sonra kadının yaşadığı kente gitti ve büyük bir şiir dinletisi sundu.
Dinleti bittiğinde kadın kolunda kocası ile çıkışa geldi ve adama "Merhaba" dedi.
Adam ona sıradan bir insana bakar gibi baktı. Kadın "Beni tanıdın mı?" dedi.
Adam da "Hayır tanıyamadım, tanımam mı gerekiyordu?" dedi.
"Nasıl tanımazsın beni sen? Uğruna şiirler yazdığın kadınım ben, seni şair yapan kadın" diye çemkirdi kadın.
Adam kadına şöyle bir baktı ve şöyle dedi:
"Keramet sende olsaydı kolundaki adam da şair olurdu."
