Sonunda Kış Sahatiyle gün yaşandı.
Belki ilk kez yaşanmıyor, belki hayatımdan bir çok kez böyle bir gün yaşadım, ama sanki bu yıl biraz daha hüzün yerleştirdi kalbime.
Kim bilir bu gidişin dönüşü olacak mı bilmiyorum.
Lâkin bir tek şeyi biliyorum ki bu sefer gidenin arkasından koşmayacağım.
İşte sonunda güneş artıkım erken batmaya başladı. Mehtap da gelmiş Güneş'in üstüne yorgan kapatıyor =)))
Birazcık dinlenmek güneşin de hakkı değil mi? Kolay değil, tam yedi ay boyunca her sabahtan akşama kadar tam kapasite mesai yaptı, bırakalım da beş aycık dinleniversin.
Hem kışın da kendisine has güzellikleri var.
Sağanaklar başlayacak, yağmurlar dinmeyecek, kar yağacak, yollar kapanacak, falan filan feşmekân.
Bize düşen de bu kış mevsiminde yaşananları size aktarabilmek, gerek yazılarla, gerek şiirlerle.
Benden yana şimdilik bu kadar.
Her şey bittiğinde hatırlayacağımız şey düşmanlarımızın sözleri değil dostlarımızın sessizliği olacaktır.
