Bir önceki yazımda herkesin telefonlarla uğraştığını ve kendini akıllı sanan ama gerçekte koskocaman bir aptal olan bir neslin yetiştiğinden şikâyet etmişti ben. Biraz önce başka bir sitede ahanda bu şiiri buldum. Şairi aslında yazımı çok ama çok güzel özetlemiş.
Şimdi aynı şiiri buraya da taşıyorum. İyi okuyun:
Sanal Dünya
Bu dünya yalan bak evlat
Sen sanal dünyada tur at
Çekilir mi yalnız bu hayat
Oluyorsun hep sanalda rahat
Çocuklar bilmiyor körebe saklambaç
Diyor ki bana internetten oyun aç
Uyusana evlat saat kaç
Yarın oyna sokakta maç
Gençliğin elinde cep telefonları
Mesaj yazarken kırılacak parmakları
Kulağından çıkartmıyor kulaklıkları
Yok mu sizlerin gerçek arkadaşları
Yemek tarifi alır sanaldan
Hiçbir şey öğrenmedin mi anandan
Alışveriş yapmayı bilmez pazardan
Kalk artık bilgisayar başından
Sanalda gezer ne ararsın
Tanımadığına inanma yanarsın
Unutma hayattadır senin tadın
Bilgilenirsen oluyor farkın
Dursun Begel
Ne dersiniz sevgili okuyucularım, Dursun Bey bu şiiri kâleme almakta ve Posta Gazetesine yollamakta haklı mı haksız mı?
Cevaplarınızı bekliyor ben.
