İşte bu yıl da tiyatro maceram bitti :-((
Karanlıkta komedi yapmaya çalıştık, fakat zaman geçince her karanlığın bir sonu olacak ve o karanlık aydınlıkla yer değiştirecekti, netekim elektrikler gelince ortalık bir aydınlandı ki sormayın ...
Sen yanmazsan ben yanmazsam nasıl çıkacak karanlıklar aydınlığa?
Hiç birimiz yanmazsak elektrikler yanacak en azından.
Yanmamız bir şey değil, son bir ay kala dahil olduğum proceye sahiplenince ayrılabilmesi kolay olmuyor hemen tabi ... Bu yılki hikâye de gururla özgeçmişime eklendi.
Bugünkü temsilimizde tribünde sahneye sevdalı misafirlerimiz vardı. Gerek son temsil olması, gerekse misafirlerimizin özel durumları, gerekse resimlerimizin çekilmesi son kısımdaki perdeyi kapatmamı engelledi.
Belki de böylesi çok daha iyi oldu, biz kadro olarak perdelerimizin her yıl açık kalmasını dilerdik, her ne kadar batıl inançlarım olmasa dahi bu akşam perdenin açık kalması belki gelecek yıllar için bir işaret bizim için.
Sonuç olarak sahnelerimizin kapanmaması ve her yıl başka bir hikâyeyle karşınıza çıkmak en büyük dileğimiz, ben her zaman derim ki insanın içine bir defa sahnenin tozu girdi mi çıkartması kolay olmuyor, resmen insana bağımlılık yapıyor, aynen sigara gibi :-))
