Şurda sadece bir hafta kaldı, herkeste bir telaş bir hazırlık ...
Sevgililer Günü belki bir çok kişi için çok önemli olabilir, fakat bu dünyada sadece çiftler yok, yalnızlar da var ... Ama kısmetsizlikten yalnız kalmış, ama yalnızlığı tercih etmiş.
Kaldı ki herkesin sevgilisi olucak diye herhangi bir mecburiyet de bulunmamakta.
E o zaman bu vaziyet-i umumiyede neden ısrarla gözümüze sokuluyor bu mevzu?
Yalnızlığı seçtiysek suç bizim mi?
Kaldı ki gerçek sevgi bir günle sınırlandırılmaz, sonuna kadar sürer.
Eğer bir süre sonra bozuluyorsa bu sevginin yeteri kadar kuvvetli olmadığını gösterir.
Başka bir deyişle bir kişi diğer kişiyi esasında sevmiyordur, sadece onunla arkadaşlığı menfaat icabıdır, yani tabiri caizse "İşi bitene kadar", sonra da "Tak sepeti koluna, herkes kendi yoluna".
Bu fikr-i sabitin aksini ispatıyla birlikte iddia eden varsa beri gelsin, yorumlarım sizi bekler :-)
Sevgililer Günü belki bir çok kişi için çok önemli olabilir, fakat bu dünyada sadece çiftler yok, yalnızlar da var ... Ama kısmetsizlikten yalnız kalmış, ama yalnızlığı tercih etmiş.
Kaldı ki herkesin sevgilisi olucak diye herhangi bir mecburiyet de bulunmamakta.
E o zaman bu vaziyet-i umumiyede neden ısrarla gözümüze sokuluyor bu mevzu?
Yalnızlığı seçtiysek suç bizim mi?
Kaldı ki gerçek sevgi bir günle sınırlandırılmaz, sonuna kadar sürer.
Eğer bir süre sonra bozuluyorsa bu sevginin yeteri kadar kuvvetli olmadığını gösterir.
Başka bir deyişle bir kişi diğer kişiyi esasında sevmiyordur, sadece onunla arkadaşlığı menfaat icabıdır, yani tabiri caizse "İşi bitene kadar", sonra da "Tak sepeti koluna, herkes kendi yoluna".
Bu fikr-i sabitin aksini ispatıyla birlikte iddia eden varsa beri gelsin, yorumlarım sizi bekler :-)
