Այսօր Գարնանամուտ Է!
Çocukken, ufacıkken, topumun ormana kaçabilecek yaşlarımda okuldaki öğretmenim her yılın 21 Mart'ında bu yukarıda yazmış olduğum cümleyi gırtlağını yırta yırta bağırırdı.
Nereden mi girdim ben şimdi bu konuya? Bu aralar ormantik duygusallıklarım üstümde nedense.
Bu kadar gittik geldik, yürüyüş fasılları falan derken gırtlağa hakim olamamam yüzünden yine şişkolaşmışım.
Zaten Twitter yüzünden gerilmişim, hiç suçum olmadığı hâlde erişemiyorum.
Tüm bu hadise-i rezilliyeyi Allah Baba'ya havale ediyorum.
Neyse, İkibinondört yılının İlkbaharı kutlu olsun.
