Hastalıklı aşk, eskilerin tabiriyle "Marazi aşk", "Takıntılı aşk", "Patolojik aşk" veya "Narsisistik (bencil) aşk" diye de adlandırılır.
Burada aşık ilişkiyi bir benlik mücadelesine dönüştürür. Onun için maşuk benliğini besleyen bir nesnedir. O olmazsa yaşayamaz, o olmazsa mutlu olamaz, o olmazsa kendini güçlü hissedemez.
Bu korku ve tutku aşıkın samimiyetini bozar. Ya her şeyi alttan alan, her şeye acı çektiği halde katlanan ya da karşısındakini aşırı kontrol eden, bunaltan bir kişi haline gelir.
Karşısındaki için çok şey yaptığını zanneder, ama asıl gayesi benliğini kurtarmaktır.
Hani ilahi aşkla mecazi aşk arasındaki fark nedir diye sorulur ya işte budur. İlahi aşkta benlik git gide yok olur, mecazi aşkta ise bir balon misali git gide şişer, devasa boyutlara ulaşır.
Doyurulamaz ve tatmin edilemez olur. Birliktelik artık katlanılamaz hâl alır. Maşuk kaçmaya başlar. Her fırsatta kavgalar olur. Defalarca ayrılmalar ve birleşmeler olur. Artık hiç bir zaman eski tad yakalanamaz. Tılsım bozulmuştur bir kere. İlişki kangren olmuştur.
Birinden birini kesip atmanız gerekir. Yani en büyük çare ayrılıktır.
