Gece gece nereden çıktı demeyin. Yaz mevsimini çok özledi ben.
Kaldı ki geçen yaz adam gibi bir dondurma yediğimi de hatırlamıyorum.
Yalnızlık güzel mi? Evet.
Sevgili ister miyiz? Evet.
Bekârlık sultanlık mı? Evet.
Aşk lâzım mı? Evet.
Dengesiz miyiz? Evet.
Aynen devam mı? Buna da Evet.
Tek başıma oturuyorum gece vakti, kafamı sarmış deli sorular, içimi derseniz derin derin düşünceler, sadece son zamanlarda yaşadıklarımı sorguluyor.
Cevap var mı? Hayır. Yani var da, tatmin edici bir cevap yok.
Ne zaman seni göresim gelse aynaya bakıyorum. Nasıl bir iz bırakmışsan artık gözlerimde ... Şimdi sen uzattığın elini tutmayan ele mi dargınsın, yoksa tutmayacak bir ele kendi elini uzattığın için kendine mi kızgınsın? Senin olduğun hiç bir cümlede nokta yok, sen varsan her şeyin ucu açık ve son noktam hep sensin.
Bu hayat essahtan böyle, yaşanan her şey unutulur bir gün ve geriye sadece anılar kalır hafızanda. Bazısına "İyi ki yaşadım" dersin, bazısına neden yaşadığına hayret edersin, bazısına ise yaşadığına pişmanlık duyarsın. Ama yaşamışsındır artık, geriye dönüş yoktur. Ne yazık ki yaşanılanlar değiştirilemiyor, sadece iyi veya kötü anılar bırakıyor hafızanda. Sen ise sadece ve sadece önüne bakmak zorundasın, hayat geç kalmayı affetmiyor çünkü.
